Haluksy według Totalnej Biologii. Kwestia genetyki czy konflikt wewnętrzny?

Stopy to nasz fundament, na którym opiera się całe ciało – to oczywiste, a jednak na ogół traktujemy je trochę po macoszemu. Nie zdajemy sobie jednak sprawy z tego, że potrafią zdradzić innym mnóstwo informacji o naszych lękach, traumach czy obawach.

Czy próbujesz ukryć stopy lub chowasz je, kiedy czujesz się niepewna, lub wystraszona? A może odczuwasz nieprzyjemne mrowienie, kiedy jesteś pod wpływem dużego stresu?

Nasze stopy nie kłamią. Miej to na uwadze, jeśli cierpisz na obrzęki w okolicach kostek czy haluksy. Według Totalnej Biologii stopy reprezentują więź z matką, stąd choroby ich dotyczące często oznaczają łączące Cię z mamą trudne relacje. W tym wpisie wyjaśnię, jak przeżycia z dziecięcych lat mają wpływ na nasze ciało i jak możesz pomóc sobie w przepracowaniu emocji.

Haluksy? Taka Pani uroda!

Lato w pełni, a Tobie na samą myśl o odkryciu stóp cierpnie skóra. Uciążliwe schorzenie to jednak nie tylko wstydliwy defekt kosmetyczny, ale też ból i fizyczny dyskomfort, który może spowodować poważne problemy, jeśli zbagatelizujemy sprawę.

Pierwsze kroki kierujemy przeważnie do gabinetu lekarskiego, gdzie możemy usłyszeć – no taki Pani urok… Faktycznie, predyspozycje genetyczne mogą tutaj odgrywać ważną rolę – często problem jest wielopokoleniowy i dotyka również naszych bliskich.

Ortopeda czy osteopata ocenia stopień powstałych zniekształceń i wdraża odpowiednie leczenie. Dobrze sprawdzają się maści, osłaniające wrażliwe miejsca plastry czy wkładki korekcyjne do butów. Jeśli doszło jednak do wieloletnich zaniedbań, konieczna może być interwencja chirurga.

Łagodzenie fizycznego bólu to jedno, ale szukanie przyczyny emocjonalnej jest kluczem do rozwiązania problemu. Kiedy zauważyłaś, że dzieje się coś złego? Czy wtedy coś wydarzyło się w Twoim życiu? Jestem zdania, że większość chorób spowodowana jest stresem, przykrymi doświadczeniami z czasów dzieciństwa i nierozwiązanymi do tej pory konfliktami – zadbaj więc nie tylko o swoje ciało, ale przyjrzyj się też z uwagą i czułością swoim emocjom i relacji z mamą.

Deformacje stóp to odzwierciedlenie emocjonalnych konfliktów

Ziemia jest symbolem matki: jeśli stąpając po ziemi – odczuwasz ból, Twoja relacja z rodzicem prawdopodobnie jest dla Ciebie równie bolesna. Czujesz, że nie możesz ruszyć do przodu, bo jest w Tobie pełno gniewu i żalu. Jesteś dorosła, ale wciąż nie potrafisz uwolnić się z troskliwych objęć… rodzicielskiej nadopiekuńczości.

Spróbuj sięgnąć pamięcią do dzieciństwa i sytuacji, kiedy chciałaś spróbować czegoś nowego, nieznanego. Co wtedy czułaś? Euforię, podekscytowanie, ciekawość? A może wprost przeciwnie – paraliżujący strach, który przelała na Ciebie równie zlękniona i zamartwiająca się mama? Czy towarzyszyło Ci wrażenie obsesyjnej kontroli nad wszystkim, co robisz i brak poczucia decydowania o sobie?

Jeśli tak było, pewnie często słyszałaś słowa:

• Nie przechodź sama przez ulicę,
• Nie zbliżaj się! Wpadniesz do wody,
• Jeżdżenie na rowerze? Nabijesz sobie guza,
• Nie wychodź wieczorem z domu, bo ktoś zrobi Ci krzywdę,
• Nie jedź sama do koleżanki, odwiozę Cię,
• Spakuję Ci śniadanie do szkoły, bo pewnie zapomnisz.

Emocje, które Ci wtedy towarzyszyły wciąż są w Tobie obecne. W ich przepracowaniu i zrozumieniu pomoże Ci mój webinar, do odsłuchania którego serdecznie zapraszam.

Haluksy a nadmierna troska – co mają z sobą wspólnego?

Nadopiekuńczość, która odbiera maluchowi poczucie sprawczości od najmłodszych lat, ma ogromny wpływ na kształtowanie jego przyszłej postawy wobec świata. Mama jest bazą dla swojego dziecka – jeśli sama jest pełna lęku i obaw, przekazuje mu nie tylko cały wachlarz emocji, ale również nabyte przekonania.

Rodzic wyręcza dziecko w różnych zadaniach, żeby ochronić je przed porażką i popełnieniem błędu. Niestety skutkuje to tym, że po pewnym czasie po prostu przestaje „nadążać” za swoimi rówieśnikami i nie ma szansy na samodzielny rozwój.

Jako nastolatka czułaś się zdezorientowana – z jednej strony bezpieczny dom, w którym nic Ci nie groziło, z drugiej – przerażający świat, który co rusz stawiał przed Tobą nowe wyzwania. Doznałaś pierwszych rozczarowań, zrodziło się w Tobie poczucie wyobcowania, krzywdy (dlaczego nikt mi nie pomaga?) i braku akceptacji.

Haluksy według Totalnej Biologii mogą być więc manifestacją próby uwolnienia się od przykrych przeżyć z dzieciństwa. Jakie konflikty emocjonalne się z nimi wiążą?

• Chcesz decydować sama o sobie, ale nie potrafisz, zwłaszcza w obecności mamy,

• Otrzymujesz od matki miłość i uwagę pod pełnymi spełnionymi warunkami – musisz postępować tak, jak ona chce,

• Cierpisz na niskie poczucie własnej wartości związane z toksycznym uzależnieniem,

• Często planując swoje działania, przyłapujesz się na myślach „Moja mama zrobiłaby to inaczej”,

• Czujesz lęk przed braniem na siebie odpowiedzialności,

•  Mimo bycia dorosłą wciąż oczekujesz od mamy potwierdzenia słuszności swoich decyzji.

Trudna relacja z mamą. Jak się uwolnić i zacząć żyć na nowo?

Przede wszystkim – postaraj się zrozumieć i zracjonalizować to, dlaczego matka zachowywała się wobec Ciebie w taki sposób. Akceptacja przeszłości jest pierwszym i kluczowym krokiem, by ruszyć dalej. W wielu przypadkach na rozwinięcie się nadopiekuńczości mają wpływ traumatyczne zdarzenia, który mogły wydarzyć się jeszcze przed Twoimi narodzinami – śmierć dziecka, poronienie, a także pozostawienie przez partnera czy nieszczęśliwe małżeństwo. Pewne wzorce zachowań są przekazywane przez rodziców z pokolenia na pokolenie.

Wybacz swojej mamie. Będzie ciężko, ale to  konieczny krok do odczucia ulgi i uwolnienia się od ciążących Ci przekonań. Pozwól sobie na odczuwanie smutku, gniewu, rozżalenia. Spisz na kartce papieru wszystko, co chciałabyś jej powiedzieć a przede wszystkim – zaakceptuj przeszłość taką, jaką jest, bo nie masz na nią wpływu.

Daj sobie szansę na zmianę, a uzdrowisz swoją relację z mamą i zaczniesz żyć pełnią życia!