Autyzm według Totalnej Biologii

Co o autyzmie mówi Totalna Biologia? Jest to temat bardzo szeroki. To, co tutaj przeczytasz, jest oparte o moje doświadczenie gabinetowe. Domyślam się, że jesteś tutaj, bo zastanawiasz się, jak pomóc swojemu dziecku, a konwencjonalne terapie nie wystarczą.

Oczywiście dziecko powinno być pod specjalistyczną opieką. Podejściem Totalnej Biologii nie pokażę Ci, co masz robić z dzieckiem, żeby autyzm przestał go dotyczyć. Powiem Ci za to, jak możesz pracować nad sobą, żeby zbudować swoją relację z dzieckiem, a jemu pomóc skontaktować się ze światem.

Praca rodzica nad sobą jest kluczowa, proszę jednak – nie uruchamiaj poczucia winy czy wstydu. Potraktuj to jako sposób na dotarcie do konfliktów emocjonalnych i wpłynięcie na dobrostan Twojego dziecka i całej Twojej rodziny.

Jeśli wolisz oglądać, tutaj czeka na Ciebie odcinek na YouTube: Autyzm według Totalnej Biologii

Autyzm według Totalnej Biologii

Autyzm pokazuje duże odcięcie emocjonalne rodziców, najczęściej wskutek trudnego dzieciństwa. Następstwem takich doświadczeń jest to, że żyjemy w głowie, w swoim świecie, w iluzji – żeby przeżyć. Nie mamy kontaktu ze swoim ciałem, ponieważ woleliśmy nie czuć.

Co było trudne w Twoim dzieciństwie, że dziecko to pokazuje? Można przeanalizować plan/cel: rok przed poczęciem, poczęcie, ciąża i pierwszy rok życia dziecka. Czy dokuczało Ci silne poczucie niezrozumienia albo samotność? Napisz o tym opowiadanie, pozwól słowom płynąć. To jeden ze sposobów na skontaktowanie się ze sobą i uwolnienie emocji.

Perfekcjonizm – co ma wspólnego z autyzmem

Jaques Martel, jeden ze specjalistów od konfliktów emocjonalnych, mówi o autyzmie jako czarnej otchłani i ślepej uliczce. Osobie z autyzmem towarzyszy wrażenie, że nie sprosta standardom. Lepiej pogrążyć się w milczeniu, niż ciągle dawać z siebie więcej i tłumaczyć się przed innymi. Jest w tym poczucie, że trzeba być idealnym w tym, co się sobą prezentuje. Zanim osoba z autyzmem coś powie, wykonuje w głowie setki prób, aby tylko się nie pomylić. A jeśli coś, co powie, nie będzie doskonałe – lepiej zostawić to dla siebie.

Często kryje się tutaj lęk przed wykluczeniem, zepchnięciem na margines, strach przed zranieniem czy poczucie niezdolności do sprostania oczekiwaniom. Również swoim, bo autyzm wiąże się z rezygnacją ze swoich marzeń i ambicji poprzez zamknięcie w swoim świecie.

Jako rodzic możesz zastanowić się, jak u Ciebie jest z perfekcjonizmem. Nie tylko tak, jak go często się kojarzy – z porządkiem i wysprzątanym mieszkaniem. Perfekcjonizm to również strach przed popełnieniem błędu, bycie w ciągłym rozwoju, dążenie do nieosiągalnego ideału. Człowiek z natury nie jest idealny i taka postawa to mechanizm obronny, maska. Warto dotrzeć do przyczyn. Jak traktowali Cię rodzice? Czy miałaś przestrzeń do popełnienia błędu?

Często słyszę od klientów, że mieli idealne dzieciństwo. I to już jest sygnał ostrzegawczy. Miałam kiedyś konsultację z dziewczyną po próbie samobójczej i tradycyjnie – bo tak robię w przypadku nastolatków – zaprosiłam na konsultację również mamę. Podczas rozmowy okazało się, że dążyła za wszelką cenę do tego, by wszyscy w rodzinie byli zadowoleni i uśmiechnięci. Często w takich domach brakuje przestrzeni na bycie człowiekiem albo przyzwolenia na to, by czuć się gorzej. Wydaje się to banalne, ale jest opłakane w skutkach – i nierzadko również związane z tym, że dziecko może zupełnie zamknąć się w sobie.

Zatem jeśli dotyczy Cię perfekcjonizm, dla dobra swojego – a w drugiej kolejności dla dobra dziecka – zacznij sobie pozwalać na błędy i odpuszczać. Pomocny będzie webinar Trudne dzieciństwo a dorosłe życie.

Nietypowe zainteresowania

To zabrzmi kontrowersyjnie, ale w końcu szukasz wiedzy z różnych źródeł. Zauważam pewne prawidłowości w kwestii dziwactw czy wyjątkowych zainteresowań dzieci z autyzmem. Na konsultacjach sprawdzała mi się teoria, że to pokazuje stan emocjonalny rodzica i jego wycofanie. Często pokazuje też nieprzeżytą żałobę. Jeśli jest taka historia w Twojej rodzinie, to ważne, żeby Twoje dziecko o tym wiedziało – możesz to spisać i przeczytać mu, gdy będzie spało.

Dziecko nie mówi – Totalna Biologia

Ze spektrum autyzmu często związane są problemy z mówieniem. Gdy dziecko nie mówi, według Totalnej Biologii może to być tajemnica w rodzinie, brak porozumienia i brak rozmowy między rodzicami, poczucie niezrozumienia – nic nie mówię, bo on i tak nie rozumie.

Zauważ, czy jest w Tobie taka postawa albo czy doświadczałaś jej jako dziecko. A Czy aktualnie słyszysz swoje potrzeby? Może jesteś skoncentrowana wyłącznie na swoim dziecku?

Miałam kiedyś na konsultacji mamę z synkiem – u chłopca przerażenie było wręcz widoczne w oczach. Spojrzenie było puste, oczy wytrzeszczone. Okazało się, że dziecko pokazywało to, co mama czuła. Wcześniej straciła dzieci i ogromnie bała się o swoje dziecko. Ono przejmowało ten strach i nie rozwijało się prawidłowo.

Pomyśl również o swojej zdolności do komunikowania się. Czy w którejś dziedzinie życia jest ona utrudniona?

Ważne jest poczucie bezpieczeństwa

Nie jest tu mowa tylko o materialnym bycie czy odpowiednich terapiach dla dziecka autystycznego. Chodzi też o to, na ile bezpiecznie rodzice czują się sami ze sobą, bo ten stan wyczuwa również dziecko. Autyzm mógł się wziąć również z tego, że w okresie ciąży rodzice postrzegali świat jako niebezpieczny i pełny zagrożeń – dlatego dziecko woli żyć w głowie.

Wspomniałam wcześniej o komunikacji: aby dziecko chciało „wrócić” do rzeczywistości, w której żyjemy, musi poczuć się bezpiecznie, mieć dostępnych emocjonalnie rodziców. Musi również mieć poczucie, że zostanie przyjęte takie, jakie jest – nawet jeśli nieidealne. Niech ma pełną wolność rozwijania swoich talentów i popełniania błędów.

Dziecko ma autyzm – co radzi Totalna Biologia?

Podsumowując: jeśli chcesz pomóc swojemu autystycznemu dziecku w zdrowym rozwoju, oprócz zapewnienia mu odpowiednich terapii nie zapominaj o sobie.

Przepracuj relacje z mamą i tatą. Dotrzyj do swojego strachu, lęku, wycofania, nieprzeżytej żałoby. Nawet jeśli wydaje Ci się, że wszystko było idealnie – podświadomość może pokazać coś innego. Daj sobie czas i nie poddawaj się. Bardzo wiele można zmienić, jeśli oboje rodziców dziecka autystycznego jest gotowych na pracę.